Şimdi son soruyu sorma vaktidir. Dalaksızlardan arınmış bir dünya gerçekten mümkün müdür? Bilemiyoruz. Ama bilebildiğimiz bir gerçek var. Bencilik her geçen gün artıyor ve dalaksızlar artık eskisinden daha çok maske değiştiriyor. Yeni yollarla, farklı usullerle kanlarında dolaşıp duran mikropları bir şekilde temizleyip taze, fakat ruhtan yoksun bir bedene ve görünüme kavuşabiliyorlar.

Ama ruh ne yazık ki temiz kanla beslenmiyor. Ve ruhun içerisinde hapsolduğu beden ne kadar da delişmen gözükse, insanın sahiciliği aşina bir dil’e her zaman göz kırpıyor. “Vesselam…”

Kaleme alınmış herhangi bir metnin edebîlik değeri kazanarak diğer yazılanlardan ayrılması ve “edebî eser” olarak kabul edilmesinin belli başlı ölçüleri vardır. Bu ölçülerin en başında, anlatma esasının da en önemli unsuru olan “tahkiye/hikâyelendirme” gelmektedir. Kurmaca bir dünyanın sınırlarında hareket ederken bakış açısı’nı oluşturan ve buna göre zaman’ından mekân’ına, olay örgüsü’nden şahıs kadrosu’na varıncaya dek metnini örgüleyen sanatkâr, sözü edilen tahkiye unsurunu eserinin tamamına yaydığı ölçüde başarılı olabilmektedir.

...

Yorumlar