Aynen Aytmatov’un eserindeki “ceset tuzaklar”ı oluşturarak parçalanan masum çocukların bedenleri üzerinden şehvanî zevk duyanlar gibi, hemen yanımızda ve aynı zaman dilimini paylaştığımız insanlar da 1 yaşındaki bebeğin kalbine kurşun sıkarak kinlerini, nefretlerini dindirmiş, tatmin olmuşlardı. Hamile kadınların karnındaki bebekler henüz embriyo aşamasındayken Aytmatov’un eserindeki gibi annelerine işaret göndermişler miydi bilemiyoruz fakat bu seferki kötülük, bir edebî eserin kurmaca boyutunda değil daha evvelki vahşetler gibi gerçek zamanda ve yeryüzünde meydana gelmişti. Ve ben bir kez daha sanatkârların, mitolojinin, sanat eserlerinin gücüne ve varlık şartlarımız üzerine düşünme mecburiyetine inandım ama insandan da her zamankinden daha fazla korktum. Artık sözün bittiği, kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim..."

KASSANDRA DAMGASI'NIN EKSİLTİLEN MESAJI:
TEVARÜS EDİLEN KÖTÜLÜK VE YENİDEN DOĞAN İNSAN:
"UZAY RAHİBİ FİLOFEY"

adlı makaleden...
"Cengiz Aytmatov Kitabı", Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, Ankara 2009, s.317-329.

Yorumlar