"İnsan 
eşref-i mahlûkattır derdi babam
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman 
bu söz asıl anlamını kavradı"

şeklindeki şiirin ilk dizelerini elindeki "Halkın Dostları" dergisinden okurken filme yönetmen ve senarist olarak imza atan Yüksel Aksu'nun dikkatinden kaçan bir hatayı da işlemiş oluyor. Diğer taraftan Yüksel Aksu, kısa zaman önce Hürriyet'ten Ahmet Hakan'ın kendisiyle yaptığı söyleşide "'İnsan eşref-i mahlukattır derdi babam' diye başlayan İsmet Özel'in 'Amentü' şiiri de geçiyor filmde" şeklindeki sorusuna "Çok sevdiğim bir şiirdi. Filmdeki hikaye, 1970'lerin başında geçiyor. Bu şiir, 1974 yılında 'Halkın Dostları' dergisinde yayınlandı..." diyerek cevap veriyor.

"İftarlık Gazoz" ile en iyi filmini yaptığı iddia edilen Aksu'nun "Amentü"yle ilgili sahip olduğu bilgi, yukarıda işaret edilen sahnedeki hatanın esas kaynağı olarak dikkatimi çekti:

İsmet Özel'in sözü edilen "Amentü" şiiri "Halkın Dostları" dergisinde değil Sezai Karakoç'un idaresinde neşrolunan "Diriliş" dergisinin ilk sayısında (Eylül - Ekim, S.1-2, 1974, s.32-35) yayımlanmıştır. Filmde Hasan adlı karakterin elinde tuttuğu "Halkın Dostları" dergisi ise İsmet Özel'in Ataol Behramoğlu ile birlikte Mart 1970 yılında yayımlamaya başladığı ve 16. sayısından sonra Temmuz 1971'de kapanan "Devrimci Genç Şairler"in dergisidir. Aksu, şiirin yayım tarihini doğru bilse de yayımlandığı dergiyi maalesef yanlış biliyor. Dolayısıyla filmde Hasan'ın eline "Diriliş" dergisini vermesi gerekirken "Halkın Dostları"nı tutuşturuyor. (Yoksa "Gerici Sanata Hücüm" sloganıyla çıkan Halkın Dostları, sinematografik olarak "devrimci" Hasan'ın eline Diriliş'ten daha mı çok yakışıyor...:))))

Bir filmi seyretmek bir kitabı okumak gibidir. Her iki eylemde de derinlikli alanlara yol bulabilmek; çağrışımların kodlarını çözerek yeni anlamlara ulaşabilmek "okur"un dikkatiyle ilgilidir. Ancak ister yazar olsun ister yönetmen, esaslı bir "sanatkar"ın dikkati her zaman üst düzeyde olmalıdır ki ortaya çıkan eser derinlikli ve nitelikli olsun. "Sanat eseri" seviyesine yükselebilmiş bir filmin ya da anlatının her dem okunarak taze kalabilmesi belki de ancak böyle mümkün olur.

Filmin diğer sahnesinde geçen "Amentü"nün şu dizelerinin her dem taze kalacağı gibi...:

"Hayat 
Dört şeyle kaimdir, derdi babam
Su ve ateş ve toprak.
Ve rüzgar.
Ona kendimi sonradan ben ekledim"